ماهیان زینتی
از زمان رواج یافتن آکواریمهای خانگی شاید بیش از ۵۰ سال میگذرد و عمومی شدن آن به خصوص بعد از جنگ دوم جهانی که صنعت حملونقل هوایی در سطح دنیا رواج یافت، صورت گرفت. امروزه تولید و صدور انواع ماهیان زینتی در برخی کشور ها ی استوایی وحتی سردسیر رواج دارد. در ایران نیز در دهههای پیشین این امر به صورت خانگی وتفریحی صورت میگرفت؛ اما در سال های اخیر با وارد شدن تکنولوژی تکثیر وپرورش اکثر ماهیهای زینتی به کشور این امر به یک صنعت تبدیل شده است.
در نگهداری و پرورش ماهیان زینتی باید تا حد امکان سعی شود که به آنها غذایی داده شود که مشابه یا مترادف غذای آنها در محیط طبیعی باشد. ماهیها از نظر تغذیه با یکدیگر متفاوت بوده و هر گروه آنها از مواد غذایی خاصی تغذیه مینمایند. ماهیان یک گونه نیز در سنین مختلف ممکن است، عادات غذایی متفاوتی داشته باشند. به طور کلی ماهیها ممکن است گوشتخوار و یا گیاهخوار باشند. به لحاظ تنوع بسیار زیاد ماهیان زینتی و همچنین تنوع بالای نیازمندیهای غذایی آنها، تغذیه این ماهیان بسیار حایز اهمیت میباشد.
فناوری نوین استفادهشده در تولید خوراک اکسترودر این امکان را میدهد که بتوانیم خوراکی با چگالی مطلوب تهیه کنیم(شناور، غوطهور ، تهنشین) و از سویی دیگر روشهای جدید جیره نویسی ما را قادر به تأمین حداکثر نیازمندیهای غذای ماهیان زینتی نموده است.
خوراکهای اکسترود رامان به دلایل زیر بهترین گزینه جهت تغذیه ماهیان زینتی بهحساب میآیند:
- ضریب رشد مناسب
- به لحاظ بسته بودن محیط آکواریمها باید غذایی داده شود که، کمترین آلودگی را در محیط ایجاد نماید. خوراک اکسترود شده به علت پایداری و قوام فوقالعاده خود حتی پس از تهنشین شدن در بستر آکواریم از هم گسسته نمیگردد.
- از آنجایی که ماهیان آکواریومی دسترسی به غذای زنده در محیط خود ندارند لذا غذای غذای اکسترود شده به لحاظ اینکه بیشترین قابلیت جذب مواد را فراهم میکند، تامین کننده کلیه نیازمندیهای غذایی ماهیان زینتی می باشد.
- افزایش مقاومت ماهیان در برابر استرسهای احتمالی مانند، بیماری و استرس ناشی از تمیزکردن آکواریم.
- دارا بودن رنگدانه به منظور افزایش کمی وکیفی رنگ ماهیان.
